Ακούσματα

 Οι ρόκες

Προχθές το απόγευμα αποφάσισα να ανάψω φωτιά για να ψήσουμε καμιά μπριζολίτσα, περισσότερο για την παρέα, καθώς το καλοκαίρι τελειώνει  και ανοίγουν τα σχολεία.
Τελευταία στιγμή σκέφτηκα να ψήσω και κανένα καλαμπόκι μιας και τώρα (τέλη Αυγούστου) γίνανε..... Πήρα το παλιό αυτοκίνητο, μοντέλο παρακαλώ ''81''και ξεκίνησα για τα χωράφια.
Στο δρόμο συνάντησα τη θειά τη  Μαριγούλα( τη Ντακουμαριγούλα) που έκανε την απογευματινή της βόλτα και η κουβέντα μας ήταν αρκετή για να με κάνει να γράψω σε λίγες σειρές τη σύντομη συνομιλία μας στη γλώσσα του χωριού. Τη γλώσσα που μιλάνε οι μεγαλύτεροί μας, εμείς γνωρίζουμε και συννενοούμαστε αλλά οι νεότεροι που ζουν στις πόλεις αγνοούν...
Γεια σου θειά, τι φκιαντς!
Καλά είμι ρα Θύμιου, αφού είμι στα πουδάρια κι πιρπατώ, μια χαρά είμι. Για που το' βαλις;
Άναψα φουτιά κι είπα να ψήσου κι καμιά ρόκα. Θα έγιναν, να πα' να κλέψου καμία;
Όπους πας, του πρώτου του καλαμπούκι που θα βρεις είνι θκό μας. Πάρι όσεις θες. Α, κι κοίτα, πρόσειξει να μην παρ'ς στριμμένεις.......
 ' Φχαριστώ πουλύ θειά θα προυσέχου. Άντι γειά σου τώρα, γιατί θα χασουμερήσου κι θα μη σβήσει  κι η φουτιά..

Γιατί «Η καλοσύνη στις σχέσεις των ανθρώπων είναι η κύρια ομορφιά της ζωής.»